De korte bio doet pijn
Je kent het wel: of je even een tekstje wilt aanleveren, over jezelf. Een korte bio voor bij je workshop, lezing, artikel. Leuk voor de deelnemers, luisteraars, lezers. Het lijkt alsof je die vraag voor de honderdste keer krijgt. Toch heb je het gevoel dat je het stukje niet hebt, je moet het nog maken. Maar je hebt het toch al honderd keer gemaakt…?
Wat is er toch aan de hand met de korte bio?
De korte bio is een oppervlakkig tekstje met diep-psychologische impact op de maker. Er is geen profieltekst die de eigenaar zo tot wanhoop kan drijven. Natuurlijk: omdat het over jezelf gaat. Schrijven over jezelf is lastig. Ook: omdat je je gedwongen voelt een heel leven samen te vatten in enkele regels. Dat voelt geforceerd en ís ook geforceerd. Maar er is meer aan de hand.
De korte bio is als een lieve, volgzame gesprekspartner die jou op terloopse wijze de rottigste vragen stelt. Wat hebben al die competenties van jou opgeleverd? Welke plannen en ideeën hebben gestalte gekregen in de wereld? Welke woorden heb je omgezet in daden? Wat is de samenhang tussen al die verschillende bezigheden? Wat hebben deze ervaringen eigenlijk met jóu te maken? Hoe heb jij je prioriteiten gesteld? Heb je de beloftes aan jezelf waargemaakt?
De korte bio is als een Socrates op de markt: je wilt niet dat hij zo blijft doorvragen. Je wilt dat hij ophoudt je lastig te vallen. Je wilt dat hij zijn mond houdt, dat hij uit je blikveld verdwijnt, zodat je lekker rustig met je vrienden in het park kunt liggen, kannen wijn erbij.
Een leuk tekstje over jou op een website ziet er mooi rond uit, maar je leven is niet rond. De korte bio confronteert je met de onafheid van dat leven, de weerbarstigheid van je loopbaan, de incompleetheid van je verhaal. Dat goede idee waarmee je al jaren rondloopt, kan nog steeds de vorm krijgen van een leiderschapstraining op Ibiza, of een revolutionaire methode voor samenwerking, of een bestseller waarmee je jezelf op de kaart zet. Wacht maar af. Je hebt hoop en je wilt die hoop vasthouden.
Ondertussen schreeuwt de korte bio in je oor: dit-is-het-tot-nu-toe!
Oké. Je moet dus een tekstje maken en het moet volgende week ingeleverd. Houd je hoofd koel. Neem de klus niet te zwaar. Pak je cv en kies de belangrijkste werkervaringen. Verlevendig die met wat wapenfeiten. Fleur ze op met een aantal kenmerkende uitspraken van jezelf. Beschrijf kort enkele onderscheidende voorbeelden. Maak hier een leuk stukje van, een beetje persoonlijk en tegelijk zakelijk genoeg, maar niet formeel, in 200 woorden moet het kunnen.
Laat je niet imponeren door de fundamentele vragen die de korte bio je stelt. Je bio laat je óók zien hoe je in de loop der jaren expertise hebt opgebouwd. Al die losse werkervaringen zijn meer met elkaar verbonden dan je op het eerste gezicht denkt. Een nieuwe opdracht zorgt ervoor dat je met een andere blik naar je cv kijkt en dan vallen er ineens puzzelstukjes in elkaar. Het schrijven van je korte bio is een kans om iets over jezelf te ontdekken: je verheldert waar je mee bezig bent.
Schrijf gerust elk jaar een andere korte bio over hetzelfde leven. Dat is niet gek, dat ligt niet aan jou. Je korte bio is een momentopname zoals je perspectief op je eigen leven ook een momentopname is. Er zijn vele verhalen te vertellen over dezelfde feiten. Beschouw je korte bio als een vriend die het goed met je voorheeft, die je helpt inzien wat er voor jou toe doet.
Worstel je met je korte bio? Blijft-ie je achtervolgen? Krijg je je werkende leven niet samengevat op een manier die bij je past? Een keertje samen sparren daarover? Je kunt je hier aanmelden voor een telefonische Verhelderingssessie (30 minuten, en vrijblijvend). Elke maand geef ik er een paar weg.
