Tijd voor bezinning?
“Alles wat vanzelfsprekend was, is niet meer vanzelfsprekend. Ik voelde me vrij, ik had genoeg geld, ik reisde veel, ging laat naar bed, lag in de zon en zat met vriendinnen op het terras. Dan deed ik een paar maanden een intensieve interim-klus en daarna gunde ik mezelf weer een paar maanden vrijheid. Dat was mijn ritme. Als ik erop terugkijk, geneer ik me voor zoveel onbezorgdheid”, vertelt Sabine (42).
“Nu is alles anders, de wereld is veranderd, ik ben veranderd. Ik realiseer me ineens dat ik de morele plicht heb te gaan staan voor wat ik belangrijk vind. Ik moet mijn positie bepalen, kleur bekennen. Het doet ertoe waar ik mijn tijd aan besteed. Ik had nooit iets met dit soort strengheid, maar ik besef nu dat het een basisvoorwaarde is, een voorwaarde voor bewust leven.”
“Van werelddeel naar werelddeel hoppen in een vliegtuig, dat is niet meer hoe ik wil leven. Niet komen opdagen bij een zussenweekend, een buurtbijeenkomst of in een stemhokje, omdat ik denk dat ik iets belangrijkers te doen heb, ook dat wil ik niet meer. Ik heb behoefte aan meer verbinding met mijn omgeving.”
“Ik wil voelen waar ik mee bezig ben, van nut zijn, ruimte maken voor diepgang. Cut the crap. Vroeger was diepgang een luxe, daar maakte ik spottende grapjes over, maar nu is het pure noodzaak. Ik ga niet meer voor minder.”
Bij Sabine zijn wat kwartjes gevallen. Ze klinkt strijdlustig, maar hoe nu verder?
De laatste tijd lijkt alles op scherp komen te staan. Hoe het gaat met moeder aarde en de wereldpolitiek, heeft effect op individuele levens, ook die van fladderaars in een welvarend land.
Hoe zorg je voor meer verbinding met je omgeving? Een manier om daarachter te komen, is via een gedachte-experiment. Stel: je ligt op je sterfbed. Ga er even rustig voor zitten en beeld het je in. Kijk terug op je leven.
Waar heb je spijt van? In het antwoord op die vraag ligt een opdracht aan jezelf verscholen. De thema’s waar mensen op hun sterfbed spijt van hebben, tonen een opvallende overeenkomst. Ik zet ze even op een rij. (1) Had ik mijn leven maar op mijn eigen manier geleid. (2) Had ik maar niet zo veel gewerkt. (3) Had ik mijn gevoelens maar vaker getoond. (4) Had ik mijn vrienden maar meer gekoesterd. (5) Had ik mezelf maar meer toegestaan gelukkig te zijn (uit: Bonnie Ware, 2019). Kortom: mensen hebben vaak spijt van wat ze nagelaten hebben te doen.
Maar jij leeft, dus nú is het tijd voor actie.
In plaats van straks spijt te hebben, kun je jezelf vandaag nog een opdracht geven. Bijvoorbeeld, en ik vertaal de spijt naar een taak: (1) ik ga werk doen dat ik graag doe, ongeacht wat anderen daarvan denken; (2) ik maak tijd voor bezigheden waar ik energie van krijg, ook al schreeuwen mijn plichten harder; (3) ik spreek uit wat ik op mijn hart heb, ook al neem ik daarmee een risico; (4) ik breng meer tijd door met mensen die belangrijk voor me zijn, ook al voel ik me opgejaagd door alle klussen die liggen te wachten; (5) ik zet me in voor het realiseren van mijn grootste wens, ook al durf ik dat niet.
Sabine heeft haar leven een draai gegeven. Ze heeft zich als manager verbonden aan een organisatie met een maatschappelijke missie, ze spreekt medewerkers aan op wat hen drijft, ze doet vrijwilligerswerk in de ouderenzorg en vraagt af en toe haar neefjes te logeren. Sinds kort heeft ze een eigen moestuin. Ze richt zich op waar ze invloed op heeft, dat voelt beter.
Is het tijd voor bezinning op je werk? Ben je op zoek naar meer betekenis in je professionele leven, maar weet je niet hoe? Hoe breng je verdieping aan? Een keertje samen sparren daarover? Je kunt je hier aanmelden voor een telefonische Verhelderingssessie (30 minuten, en vrijblijvend). Elke maand geef ik er een paar weg.
