De pijn van schrijven over je vak

“Ik stop ermee, en ik gooi al die rotteksten uit het raam. Ik kom niet vooruit. Het kost me allemaal steeds meer moeite. Dit gaat ‘m niet worden. Ik word er gek van. Ik kap ermee.” Paul is managementconsultant, en hij schrijft een boek over zijn vak.

Een boek schrijven over je vak, dat valt niet mee. Hoeveel vakgenoten het ook doen, en hoe voor de hand liggend het ook is om die langgekoesterde wens op een zeker moment ten uitvoer te brengen, het is geen kleinigheid. Hoe vind je je weg door de veelheid? Hoe zorg je ervoor dat je lezer die weg ook vindt? Hoe zorg je voor afbakening van je onderwerp? Hoe breng je focus aan? Hoe verwerk je aantekeningen die je over een periode van 25 jaar hebt verzameld? Wat doe je als je vastloopt?

Paul verdrinkt in de veelheid van wat hij wil zeggen. Zoveel is belangrijk, zegt hij, en nú is het moment om die zaken over het voetlicht te brengen. Ook de complexiteit van zijn onderwerp overweldigt hem. Al die mogelijke gezichtspunten en al die lagen in de inhoud. Nú is het moment om daar voor eens en voor altijd vat op te krijgen, dat is wat hij wil, en hij kan niet wachten het resultaat daarvan met anderen te delen. De ambitie is hoog, en de druk is groot.

Schrijvend kom je er soms achter dat je niet weet hoe iets zit. Je hebt wel een intuïtief idee van hoe het zit, maar je kunt het nog niet verwoorden, en je gaat op weg om er grip op te krijgen. Dat doe je terwijl je schrijft: denkend, zoekend, schrijvend. Dat is een intensief klusje. Daar word je soms gek van. Inderdaad. Toch is het volgens mij de enige weg. Veel professionals brengen dit niet op, beginnen er niet eens aan. En als jij er wel aan begint, wees dan niet verrast dat het soms lastig is, en dat je soms vastloopt.

Dit is de weg naar een boek. Een lastige weg. Een eenzame weg ook soms, zelfs als je begeleiding hebt ingeschakeld. Vorm en structuur, daar draait het om. En je daarop te richten: het vullen van die vorm en die structuur op basis van alles wat je hebt aan professionele kennis, ervaring en inzicht. Probeer niet samen te vatten wat er de afgelopen 20 of 30 jaar is geweest. Kijk of je in plaats daarvan te pakken kunt krijgen wat er nu is. Dat ís namelijk die samenvatting.

Richt je op iets kleins, dán maak je iets groots. Zo leid je je schrijfworstelingen in goede banen en breng je de investering van het maken van een boek over je praktijk naar een concreet en bruikbaar resultaat. Dwing jezelf in de beperking van een structuur die je vooraf bepaalt, tot de beknopte vormen die je je voorneemt. Dan heb je de meeste kans van slagen. Gewoon stug doorgaan, stap voor stap.

Teksten uit het raam gooien is overigens een goed plan. In de levensfase waarin Paul zich bevindt – midden vijftig – en met de vele vlieguren die hij tot nu toe heeft gemaakt, kan hij erop vertrouwen dat de kern van wat hij wil zeggen in zichzelf aanwezig is. In dat kader kan hij al die stukken, die stapels, die losse aantekeningen uit al die mappen die hij nog in zijn boek wil verwerken inderdaad gerust uit het raam gooien. Hij weet het namelijk allemaal best, wat daar ongeveer in staat. Dat zit al in zijn pen, moet er alleen nog uit.

Vertrouw erop dat de veelheid van wat je te vertellen hebt en de rijkdom die daarin schuilgaat hoe dan ook tot uitdrukking komt. Ik durf je te beloven dat dat gebeurt. Maar je moet het wel DOEN. Schrijf!

Ben je bezig met een boek over je professionele praktijk? Of heb je serieuze plannen? Wil je hierover een keer samen sparren? Meld je hier aan voor een telefonische Verhelderingssessie. Een Verhelderingssessie is gratis en vrijblijvend en duurt ongeveer 30 minuten. Deze maand geef ik er weer 3 weg.

Reageren op dit artikel? Dat kan hieronder. Welkom!