Op welke vraag is jouw werk een antwoord?
Maarten (organisatiecoach, 48) heeft ’t voor elkaar: een gloednieuwe website met alles erop en eraan. Op zijn bureau liggen stijlvol opgemaakte kleurenbrochures, ook heeft hij een gespecialiseerd opleidingsaanbod voor zijn favoriete niche. Een netwerk van collega’s staat klaar om in te zetten als de zaak een vlucht neemt. Nu de klanten nog.
Waar zijn zijn klanten? Wat zoeken zij? Wat willen zij? Wat is hun prangende vraag? Staat hun vraag wel in Maartens brochure? Of staat daar alleen een prachtig antwoord?
Veel trainers, coaches, adviseurs doen een aanbod rond een thema dat zij belangrijk vinden. Ze hebben een lastige kwestie doorleefd, ze ontwikkelen een programma en een werkwijze die zij zelf in de loop der jaren hebben uitgedacht. Ze verkopen als het ware hun eigen overtuigingen. Interessant. Maar is dat werk ook een antwoord op een vraag?
Kijk eens naar je werk als naar een gesprek. Je kunt beginnen met praten, misschien luistert er iemand. Je kunt blijven praten, misschien reageert er iemand. Maar als je eerst – voordat je iets zegt – luistert naar degene tegenover je, dan maak je meer kans op een goed gesprek.
Terugkijkend gaf ik in mijn beginjaren als filosoof-in-de-praktijk zelden antwoord op een vraag. Ik was enthousiast over het vak filosofie, ik geloofde in zelfreflectie, ik had ontelbaar veel uren geoefend met verhelderingsmethoden. Ik deed niets liever en wilde ermee de wereld in. Ik wilde mensen doordringen van de betekenis van filosofie in de dagelijkse praktijk.
Vroegen zij daarom? Nou, nee. Zaten ze daarop te wachten? Eerlijk gezegd: het kwam niet bij me op me daarin te verdiepen. Ik wilde de mensen laten zien hoe filosofie werkt en dát het werkt. Dat kwam ik dus ongevraagd doen. Ik had een missie die ik met toewijding uitleefde, die soms goed en soms minder goed landde, afhankelijk van degene tegenover me. Of preciezer gezegd: afhankelijk van de weerstand die ik te overwinnen had.
Want dat is wat je krijgt als je antwoord geeft zonder dat iemand een vraag heeft gesteld: weerstand. Weerstand is een uiting van het ontbreken van een gevoel van urgentie. Hoezo zal ik me overgeven aan een filosofische reflectie-oefening als ik een berg werk op mijn bureau heb liggen? Wat is het nut?
Een trainer, coach, adviseur die antwoord geeft op een vraag die niet is gesteld, heeft het vaak lastig. Ondanks alle goede bedoelingen, want natuurlijk is-ie eropuit om te helpen. Maar wat komt-ie doen? Waarom nu? Waarom hier? Waarom op deze manier? Het ontbreken van urgentie geeft de mensen tegenover je het gevoel dat ze hun tijd beter kunnen besteden.
Door na te gaan op welke vraag jouw werk een antwoord is, zoek je aansluiting bij de mensen die je wilt bereiken. Je maakt het je doelgroep makkelijker jou te vinden. Ondertussen help je ook jezelf. Want waar ben jij eigenlijk van?
Ikzelf ben bijvoorbeeld van het verhelderen van je professionele identiteit. Of: ik ben van zichtbaarheid voor coaches en consultants. Concreter: ik ben van het neerzetten van een overtuigende pitch, visie, korte bio etc.
Dit is dus de vraag die aan mijn werk ten grondslag ligt: hoe maak je jezelf zichtbaar op een manier die past bij wie je bent en klopt met wat je doet? Nu weet mijn doelgroep mij te vinden én ik weet wat me te doen staat.
Op welke vraag is jouw werk een antwoord? Soms kost het moeite de vraag te achterhalen omdat deze ondergesneeuwd is geraakt. Ondergesneeuwd door onzekerheid óf door gedrevenheid. De overeenkomst is dat je met jezelf bezig bent: jouw gedrevenheid of jouw onzekerheid, en niet met de ander – terwijl je juist die ander wilt bereiken. Richt je op je doelgroep in plaats van op jezelf.
Heb je nog niet helder op welke vraag jouw werk een antwoord is? Vind je te weinig aansluiting bij je doelgroep? Maak je onvoldoende zichtbaar waar jij van bent? Een keertje samen sparren daarover? Je kunt je hier aanmelden voor een telefonische Verhelderingssessie (30 minuten, en vrijblijvend). Elke maand geef ik er een paar weg.
Wow – dit had ik nodig