Welk verlangen is de motor van jouw onderneming?

 in Ondernemerschap, Professioneel profiel, Professionele identiteit

Er zijn van die momenten die je leven in tweeën splitsen: een ‘ervoor’ en een ‘erna’. Consultant Harmen (46) zegde zijn goedbetaalde baan op. Na een periode van crisis besloot hij zijn langgekoesterde droom te gaan waarmaken. Zijn verlangen drong zich meer aan hem op dan ooit tevoren. Het moest gebeuren. Nu of nooit. Vreselijk spannend en tegelijk een gevoel van vanzelfsprekendheid. Hij had geen idee waar dit besluit hem zou brengen, maar op een of andere manier wist hij dat het goed was.

Zulke verhalen hoor je vaker. Verhalen die inspireren omdat ze een voorbeeld tonen van iemand die ervoor kiest te gaan voor iets wat heel dicht bij hem ligt: zijn grote droom, zijn diepe verlangen, zijn oudste wens – met zijn eigen gevoel van urgentie als motor.

Als iets het waard is om in te investeren, dan is dat het realiseren van je verlangen.

Ondernemerschap dat voortkomt uit de innerlijke drang een persoonlijke wens te realiseren, geeft dat ondernemerschap een bijzondere motor. Deze stuwende kracht zie je veel bij trainers, coaches en adviseurs. Zij zijn mensen die met mensen werken. Bijna altijd doen zij dat – bewust of minder bewust – vanuit een specifieke invalshoek die voortkomt uit hun persoonlijke drive. Je eigen stuwende kracht bewust worden, expliciteren en uitbouwen is de weg naar waar je wilt zijn.

Het zijn een soort kleine aardbevingen, die momenten die je leven in tweeën splitsen: een ‘ervóór’ en een ‘erna’. Een van die momenten in mijn eigen leven was de winterse zaterdag in een natgeregend bos dat ik ‘glashelderverhaal’ bedacht. Nou ja, bedacht – dat was het niet, maar ik weet niet hoe het anders te noemen. Op een en dezelfde dag vloog eerst het idee mijn hoofd binnen. Een paar uur later kwam de naam in me op die voor dit idee kon gaan staan. Mijn onderneming Glashelder Verhaal was geboren. Ik checkte ter plekke de beschikbaarheid van de domeinnaam en die bleek vrij. Doorpakken dus, dat was wat ik dacht. Nog geen drie maanden later zat ik met een volle groep om de tafel aan de start van het eerste begeleidingstraject. De stroom waarin ik terechtkwam, is niet meer gestopt – tot op de dag van vandaag. Positief bevestigend en beangstigend tegelijk. Overweldigend ook. Wat gebeurt hier? Hoe werkt dit? En: kun je zoiets voor jezelf organiseren?

Het waarmaken van je droom, daar is meestal weinig dromerigs aan. Het is hard werken. Wakker liggen en bang zijn: bang dat het niet zal lukken, dat je dingen verkeerd hebt ingeschat, dat je je hebt vergist, dat je niemand meekrijgt, dat je geen aansluiting vindt. En dan tóch doorzetten, omdat het jouw verlangen is, en omdat je ergens diep vanbinnen het vertrouwen voelt dat dit het waard is om voor te gaan. Misschien zelfs wel omdat je in je loopbaan op een punt bent gekomen dat je niet anders kunt dan kiezen voor je eigen weg, want de andere wegen liepen dood.

Toentertijd was mijn eerste wens een synthese te maken tussen de verschillende terreinen waarop ik werkzaam was. Ik schraapte mijn inkomen bij elkaar als copywriter, schrijfcoach en argumentatietrainer en met het begeleiden van filosofie-in-bedrijf. Daarnaast schreef ik voor theater. Jarenlang hopte ik van de ene wereld naar de andere wereld. Ik ervoer voldoening in mijn werk, maar ook versnippering. Dat laatste brak me op. Ik wilde niet langer 101 dingen naast elkaar doen. Ik verlangde zo naar verbinding tussen al mijn verschillende bezigheden.

Mijn tweede wens ontstond toen ik om me heen keek in mijn eigen beroepsgroep: overal zag ik trainers, coaches, adviseurs ploeteren in de marge omdat het hen niet lukt over het voetlicht te krijgen waar ze van zijn. Mensen zoals ik eigenlijk. Ze hopen dat de kwaliteit van hun werk, de liefde voor hun vak en voor de mensen met wie ze werken zich op een gegeven moment zullen uitbetalen – maar dat gebeurt niet. Teleurstelling. Frustratie. Pijn. Ik dacht: de enige die jou en je ideeën zichtbaar kan maken ben je zelf. Wat is de kern van wat je naar buiten wilt brengen? Mensen helpen bij het uitdenken, doorvoelen en verwoorden van een eigen antwoord op deze fundamentele vraag, dáár wilde ik een bijdrage aan leveren.

Op die winterse zaterdag in het bos kwamen mijn beide wensen ineens bij elkaar.

Waarin kom jij het meest tot je recht? Durf je te gaan voor ‘waar jij van bent’? Welke motor drijft jou aan? Maak je de keuzes die daarbij passen? Hoe doe je dat? Hoe hebben anderen dat gedaan? Hoe koers je af op een situatie waarin jij op je plek bent? En wat dan?

De komende maanden zoom ik in op ondernemerschap als maakproces. Ondernemerschap als een maakproces van wens naar werkelijkheid. Van idee naar product. Vanuit het hoofd & het hart naar midden in de wereld. Over de basis van mijn eigen ondernemerschap en dat van anderen.

Krijg je niet te pakken waar jij van bent? Kom je niet tot je recht in hoe jij je werk hebt vormgegeven? Een keer samen sparren daarover? Je kunt je HIER aanmelden voor een telefonische Verhelderingssessie. Zo’n sessie is gratis en vrijblijvend en duurt ongeveer 30 minuten. Ook deze maand geef ik er weer een paar weg.

Aanbevolen Berichten
  • Ineke

    Leuk en herkenbaar stuk!

    • Kiki Verbeek

      Dank je Ineke! Kun je jouw motor benoemen? Kun je daarbij? Of is het meer iets intuïtiefs? Ben gewoon benieuwd.

  • Paul

    Zo herkenbaar Kiki. Het is vooral spannend en tegelijk doodeng. Ik werk (nog) drie dagen voor een baas (erg leuke baan) en ben een aantal maanden geleden nóg meer mijn buik en hart gaan volgen en heb mijn eigen bedrijfje aangemeld. De look en feel is inmiddels klaar en de website is in ontwikkeling… Nu doorpakken! Het voelt in elk geval goed 🙂

    • Kiki Verbeek

      Yes Paul, doorpakken, dat is het. En de spanning verduren. Alle goeds voor jou!

  • Louis Steeman

    Mooi Kiki, dat je je eigen focus en verlangens hebt gevonden en je ervaringen en talenten inzet om mensen te ondersteunen bij het vinden van die van henzelf.
    En, natuurlijk om daarin ook concrete stappen re zetten. Hoe eng, soms, ook.

    Je spreekt aan het eind van je artikel over ‘maakproces’. Dat is het ook, natuurlijk. En hard werken ook, zoals je schrijft. Maar, je weg vinden als ondernemer is ook een ontwikkelingsproces dat soms juist vraagt even te laten rusten. Niet teveel te denken. Laten gebeuren. Toeval toelaten. Open staan voor wat op je pad komt.
    Lijkt me interessant om uit te zoeken hoe die twee zicht tot elkaar verhouden: ontwikkelingsprocessen en maakprocessen. Weten en niet weten.
    Leuk dat we daar maandag toevallig samen ern gesprek over hebben!

    • Kiki Verbeek

      Nou, inderdaad, Louis. Ik kan niet wachten!

Stel mij gerust een vraag

Voel je vrij je vraag of opmerking aan me voor te leggen, wellicht kan ik je helpen. Je krijgt spoedig reactie. Hartelijke groet, Kiki Verbeek

dit veld niet invullen s.v.p.